The Republic of Arbitrary Affairs

(Türkçe için aşağı ininiz)

The Republic of Arbitrary Affairs

This installation takes the familiar act of fortune-telling with Turkish coffee grounds and uses it to ironically explore how decisions presented as universal and objective are often shaped by subjective and arbitrary preferences. Due to its brewing method, Turkish coffee leaves a thick layer of grounds at the bottom of the cup and saucer. After the cup is overturned, the patterns created by the grounds are read as signs. A practice rooted in pleasure, curiosity, and intuition becomes, in this work, a gesture of official decision-making. The personal becomes “public,” and is placed at the center of authority.

The structure of the installation is simple yet foundational: the coffee is consumed, the cup turned upside down, and the grounds flow into the saucer. A seal embedded in the bottom of the cup is pressed into the grounds, then onto a prepared document. The document becomes “validated”—not by principle or logic, but through a ritualized and arbitrary act. The engraved seal signals this is no longer a coincidence but a repeated practice. The cup no longer just leaves a mark; it becomes an object authorized to mark.

This is no longer a single gesture. Repeated within a system, it evolves into a structural pattern. These small, immeasurable interventions shape not only individual outcomes but also the tone, form, and character of the authority that produces them. Within systems that appear rational and neutral, such gestures slowly normalize. What emerges is not an exception, but a sustained anomaly—one that becomes internal to the system itself.

Seçkin AYDIN, 2025

Images: ChatGPT

----------------------------------------0------------------------------------------

Keyfi İşler Cumhuriyeti

Keyfi İşler Cumhuriyeti, sıradan bir toplumsal alışkanlık olan Türk kahvesinden sonra yapılan fal bakma ediminden yola çıkarak, görünüşte evrensel ve tarafsız kabul edilen kamusal kararların aslında nasıl öznel, tikel ve keyfi tercihlere dayanabileceğini ironik bir dille masaya yatırır. Türk kahvesi, pişirme yöntemi nedeniyle yoğun miktarda telve bıraktığından, içildikten sonra fincanın dibinde ve tabağında koyu bir tortu birikir; bu tortuların bıraktığı izler ise özellikle fincan çevrildikten sonra oluşan şekiller aracılığıyla, fal bakma pratiğinin malzemesine dönüşür. Eğlence, merak ve sezgisel bir yorum pratiği olan kahve falı, bu enstalasyonda resmî karar üretme jestine dönüşür; kişisel olan, “kamusal” ilan edilerek karar mekanizmasının merkezine yerleştirilir.

Enstalasyonun yapısal hareketi yalın ama kurucu niteliktedir: Kahve içilir, fincan ters çevrilir, tortu tabağa akar. Fincanın altına yerleştirilmiş bir mühür bu tortuya batırılır ve ardından önceden hazırlanmış bir belgeye basılır. Belge, bu işlemle “geçerli” hale gelir. Ancak bu karar herhangi bir ilkeye, ölçeğe ya da ortak akla dayanmaz; bir bireyin veya grubun keyfi eyleminden türeyen ritüelleşmiş bir uygulamaya bağlıdır. Fincanın altına işlenmiş bu mühür, karar üretme eyleminin tesadüfî bir an olmaktan çıktığını, tekrarlandıkça sistematikleşmiş bir uygulamaya dönüştüğünü gösterir. Bu fincan/mühür artık yalnızca bir iz bırakmaz; iz bırakma hakkını taşıyan, otoriteyle yüklenmiş bir nesneye dönüşmüştür.

Bu uygulama, yalnızca bireysel bir tercih olarak kalmaz; sistem içinde tekrarlandıkça, karar süreçlerine nüfuz eden daha geniş bir yapısal örüntüye dönüşür. Bu bireysel ve ölçülemeyen davranışlar, bir araya geldiklerinde yalnızca kararları değil, o kararları üreten iktidar yapısının biçimini, üslubunu ve karakterini de şekillendirir. Görünürde sistemli ve nesnel işleyen mekanizmaların içinde, bu türden keyfi edimler zamanla kurumsallaşır, normalleşir. Ortaya çıkan ise yukarıdan aşağıya ya da aşağıdan yukarıya doğru yayılabilen, süreklilik kazanmış bir anomali hâlidir — yani norm dışı bir sapma değil, bizzat sistemin işleyişine içkin hâle gelmiş bir bozulma biçimi.

Seçkin AYDIN, 2025

Images: ChatGPT